Jest nim Kazanów w powiecie zwoleńskim i w podregionie radomskim. Po Opatowcu w województwie świętokrzyskim to drugie najmniejsze miasto w Polsce i zarazem najmniejsze miasto w regionie mazowieckim. Liczy zaledwie 400 mieszkańców.
Kazanów stał się miastem w 1566 r. kiedy to król Zygmunt August nadał mu prawa miejskie. Utracił je – podobnie jak i inne miejscowości, które spotkał podobny los – w wyniku represji po upadku powstania styczniowego w 1869 r. na mocy carskiego dekretu. Obecnie, aby móc ponownie stać się miastem, miejscowość musiała spełnić określone wymagania. Należały do nich m.in. odpowiednia infrastruktura techniczno-komunalna i poparcie lokalnej społeczności. Większość mieszkańców Kazanowa musiała też mieć zatrudnienie poza rolnictwem.
Warto wiedzieć, że miasto założył Marcin Kazanowski herbu Grzymała na mocy przywileju króla Zygmunta Augusta z 1566 r. Przywilej nadawał nowemu miastu prawa magdeburskie oraz organizowanie trzech jarmarków na: Trzech Króli, w dzień św. Trójcy i św. Franciszka. W II poł. XVII w. właścicielami miasta został ród Głogowskich. Jednak już przed 1683 r. miasto przejął ród Strzałkowskich herbu Ostoja, który u króla Jana III Sobieskiego wystarał się o przywileje cechowe dla Kazanowa. ).
Według ksiąg kościelnych z roku 1818 parafia kazanowska (Kazanów i Dębnica) liczyła 402 wiernych. W roku 1827 przeprowadzono inwentaryzację miasta, w Kazanowie były wówczas 83 domy drewniane, murowany kościół i drewniana bożnica, a liczba mieszkańców wynosiła 601 osób, w tym: 205 Żydów.
Źródło: Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego,
Zdjęcie: Urząd Miasta i Gminy Kazanów
